دستورالعمل گارانتی و وارانتی به تشریح چگونگی گارانتی و وارانتی و یا همان ضمانت نامه کالا میپردازد. شرکت در مورد کالا ها بطور شفاف سیاست گذاری می کند که هرکالایی گارانتی و وارنتی دارد یا ندارد. قبل از این سیاست گذاری مفهوم گارنتی و وارانتی به کارفرما گوشزد می گردد.
گارانتی در واقع تضمینی است که در مورد صحت عملکرد کالا، پس از فروش به خریدار داده می‌شود. در واقع تولید کننده، مسئولیت سلامت کالا، عملکرد و کیفیت آن را عهده دار می‌شود. ضمنا در صورت بروز مشکل، سازنده کالا را تعویض یا تعمیر می‌کند. در غیر این صورت هزینه پرداخت شده بابت کالا را به خریدار باز می‌گرداند. البته گارانتی محصولات محدودیت زمانی دارد اما این مورد جزو حقوق مصرف کننده محسوب می‌شود.
در قرارداد گارانتی سه طرف اساسی و مهم وجود دارد. ضامن، بدهکار و بستانکار که در صورت بروز مشکل، تولید کننده در نقش ضامن ظاهر می‌شود.
وارانتی در واقع تعهدی است که فروشنده یا تولید کننده به خریدار می‌دهد. مبنی بر اینکه مشخصات و ویژگی های ذکر شده در مورد محصول، صحت دارند و در صورت خرابی طی دوره وارانتی هزینه تعمیرات و تعویض قطعات بر عهده سازنده می باشد؛ این ضمانت روی برخی کالا ها مانند کالای دیجیتال، اهمیت بیشتری دارد.
اگر محصولی که وارانتی دارد، در حد استاندارد های تعریف شده نباشد، تولید کننده باید آن را تعمیر کنید یا بخش خراب شده را تعویض کند و یا به صورت کلی محصول را تعویض کند.
دستورالعمل گارانتی و وارانتی (ضمانت نامه کالا) دستورالعمل گارانتی و وارانتی (ضمانت نامه کالا) به تشریح و تعریف چگونگی گارانتی و وارانتی و یا همان ضمانت نامه کالا میپردازد. روش اجرایی گارانتی و وارانتی حاضر برای شرکتهای بازرگانی تدوین شد. دستورالعمل گارانتی و وارانتی در مورد کالاها بطور شفاف سیاست گذاری می کند. در این […]
